Mixed Feelings...

Afgelopen vrijdag riep ik in mijn blog dat ik wellicht nog een stukje ging schrijven over mijn doopgevoelens. Ik was voornemens om op het wereldwijde web wat stukjes te gaan lezen over de doop, doopervaringen etc.etc. Ik wilde zaterdag mijn voornemen kenbaar maken aan mijn ouders (heb dit ook gedaan) en was helemaal enthousiast erover, maar het is wat anders wat mij de afgelopen dagen heeft bezig gehouden. De beslissing om mij te laten dopen heeft me wat minder bezig gehouden, mijn gedachten waren vrijdagmiddag, gisteren en vanochtend bij een onderdeel van de dienst van vanochtend, een moeilijk en emotioneel moment in de dienst…..het afscheid nemen van A. en R. , twee hele bijzondere mensen binnen onze gemeente die gaan verhuizen naar H.
Ondanks het feit dat ik ze eigenlijk nog geen jaar ken, hebben ze ontzettend veel voor mij (en voor ons gezin) kunnen betekenen. Ik leerde A. en R. eigenlijk pas kennen via de Marriage Course die zij gaven. Brigitte en ik hebben zoveel aan ze gehad gedurende deze cursus. Ik zal nooit vergeten het moment dat we in de cursus waren bij het hoofdstuk “ Ouders en Schoonouders”. Op de bewuste avond merkte zowel Brigitte als ik , dat we ons beiden een beetje “ ongemakkelijk” voelde bij de inleiding en de video. Toen we dit aangaven hebben we nog een hele tijd gepraat met R. over onze gevoelens op dat moment. Terwijl de andere cursisten verder gingen met het programma, hebben Brigitte en ik onze gevoelens besproken met R. Het was een heel goed gesprek en we verlieten de cursusavond voortijdig. Later in de week belde we A. en R. op, dat we het hoofdstuk toch een keer wilde bekijken. We spraken af dat we dat bij A. en R. thuis zouden doen onder hun begeleiding. Op een vrij woensdagmiddag hebben we dit gedaan en het was goed. Die middag heb ik zoveel geleerd van het proces van vergeving waarmee ik worstel…echt heel bijzonder. Ik heb van deze twee mensen ook zoveel mogen leren, steun en raad mogen ontvangen en liefde gekregen. Ondanks dat we ze vast nog wel een keer terug zullen zien op een zondag, was ik de afgelopen dagen wat onrustig, afwezig, verdrietig voor het moment wat vanochtend in de dienst zou gaan komen. Ze namen dus afscheid met hele mooie woorden en tranen waren onvermijdelijk, ook bij mij. Na de dienst nog even met beiden gepraat en ze bedankt voor alles, voor de tijd dat we hen hebben mogen leren kennen.
Nu weer thuisgekomen, voel ik mij nog steeds verdrietig een beetje, ik kan niet goed beschrijven hoe ik mij voel, ik kan alleen maar bidden dat ik dit moment ook weer een plekje kan geven en het “goede” gevoel weer terug krijg…. A. en R….het gaat jullie goed in H. en ik wens jullie Gods zegen toe op jullie nieuwe stekkie!!